Mér skilst að jarðarbúar séu um sjö milljarðar talsins.
Af öllum þeim fjölda er ég sú eina sem heiti Þórgunnur Oddsdóttir og ég tilheyri mjög litlum hópi fólks sem býr á þessari eyju úti á hjara veraldar sem kallast Ísland.
Mig hefur lengi langað að gera þessa tilraun. Þetta er svona óvísindaleg athugun á því hvað heimurinn er stór... eða lítill. Og hvort maður er talinn með.
Þetta var einhvernveginn svona:
*** *** ***
Þann 3. otóber síðastliðinn setti ég póstkort í póst á Balí í Indónesíu (sem er mjög langt í burtu). Utan á það skrifaði ég:
ÞÓRGUNNUR ODDSDÓTTIR
ICELAND
Og ekkert meira.
Í kvöld, þegar ég kom heim úr vinnunni í kuldanum, beið þetta sama póstkort eftir mér í póstkassanum á Kleppsvegi milli bæklinga frá Rúmfatalagernum og Elko.
Það er eitthvað dálítið magnað við það að búa á stað þar sem nafn og land dugar sem utanáskrift. Ég efast um að John Smith í Bandaríkjunum gæti leikið þetta eftir.
En hvað skrifar maður svo á póstkort til sjálfrar sín í öðru landi?
Jú einhverja tóma þvælu. Eitthvað sem er nógu trúlegt til þess að starfsfólkið á pósthúsunum fatti ekki að þetta er í rauninni óformleg athugun á því hvað það leggur mikið á sig í vinnunni...
föstudagur, 19. október 2012
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Þú ert nú meiri snillingurinn elsku vinkona.
SvaraEyðaS N I L L D!
SvaraEyðaOg líka Parísarferðin & allt í skissubókinni!!!