Afvegaleiðsögn 2

Og svo héldum við áfram í dag.

Afvegaleiðsögn

Af hverju þykir það neikvætt að afvegaleiða þegar það þýðir í raun bara að vera leiddur út af veginum.

Í tilefni af 20 ára afmæli fræðsludeildar listasafns Reykjavíkur vorum við Ingibjörg og Anna Hrund fengnar til að vera með stuttar hádegisleiðsagnir á Kjarvalsstöðum í þessari viku. Við ákváðum að bjóða upp á afvegaleiðsagnir. Þær tengjast sýningunum í safninu ekki neitt og eru spunnar af fingrum fram en gefa vonandi smá innsýn í lífið utan vegar.

Fyrsta afvegaleiðsögnin fór fram í dag.

Bálköstur

Þessi elska hangir víst uppi á vegg í London.

Þetta er ósköp kyrrlát mynd og því kann það að koma á óvart að meðan á myndatöku stóð óttaðist ég um líf mitt og limi. Þetta er tekið á leiðinni út á Látrabjarg og þarna er gríðarlegt kríuvarp. Um leið og ég steig út úr bílnum með myndavélina réðust þær að mér úr öllum áttum svo ég rétt komst inn í bíl aftur. Gerði svo viðeigandi ráðstafnir meðan kríurnar byrjuðu að gogga í bílinn. Vafði peysu um höfuðið og svo skriðum við Birkir út og löbbuðum þessa fimm metra frá bílnum nánast í faðmlögum, ég með hendur og auga á myndavélinni og hann veifandi tveimur göngustöfum upp í loft okkur til varnar. Hávaðinn var rosalegur.

Ég smellti bara af tveimur römmum (enda tímafrekt að taka mynd á þessa elsku) og flúði svo aftur inn í bíl. Og var ofboðslega spennt að sækja filmuna í framköllun til að vita hvort þetta hefði lukkast.

Það var bara eitthvað við þennan bálköst þarna í fjörunni sem mér fannst svo fallegt...
og svo er það þessi græni litur...

Útlönd

Ég var í London um daginn...

Skissubókin

Líf mitt í hnotskurn